Wydawca treści Wydawca treści

Zielony Punkt Kontrolny

Zielony Punkt Kontrolny to oryginalna polska koncepcja powierzchni z siecią stałych punktów kontrolnych do uprawiania orienteeringu.

Zielony Punkt Kontrolny to oryginalna polska koncepcja powierzchni z siecią stałych punktów kontrolnych do uprawiania orienteeringu, znanych na świecie pod nazwą Permanent Orienteering Courses.

Zapraszamy Państwa do korzystania ze zrealizowanego w naszym nadleśnictwie projektu Zielony Punkt Kontrolny. Na obszarze nadleśnictwa rozlokowano 25 stałych punktów kontrolnych (PK), którymi są słupki drewniane o charakterystycznym wyglądzie oznaczone logo Lasów Państwowych oraz plakietką z symbolem orienteeringu (biało-czerwony kwadracik), na którym napisano nr PK. Do każdego słupka przymocowany jest perforator (kasownik), za pomocą którego potwierdzić można swój pobyt na punkcie. Należy w tym celu "skasować" kratkę z karty kontrolnej (startowej), zamieszczonej na obrzeżu mapy, o numerze odpowiadającym odnalezionemu PK. Proszę przy tym zwrócić uwagę, że na karcie kontrolnej i na mapie mamy numery od 1 po kolei w górę, oznaczające kolejność zaliczania PK. Tym numerom przyporządkowane są nr poszczególnych PK (zawsze dwucyfrowe), o czym informację znajdziemy w tabelce z piktogramowym opisem PK. Będąc na punkcie kontrolnym należy uważnie sprawdzić, czy dotarliśmy do tego, którego zgodnie z mapą mieliśmy odszukać.

Poniżej zamieszczamy uniwersalną mapkę do pokonywania tras w dowolnych wariantach o różnej długości.

Więcej informacji na temat koncepcji Zielonego Punktu Kontrolnego można znaleźć na stronie www.zielonypunktkontrolny.pl


Polecane artykuły Polecane artykuły

Powrót

Lasy Nadleśnictwa

Lasy Nadleśnictwa

Pod zarządem Nadleśnictwa Solec Kujawski znajduje się niemal 15 tys. ha lasów. Tutejsi leśnicy opiekują się także 450 ha lasów prywatnych.

Rzeźba terenu nadleśnictwa uformowała się w następstwie erozyjnej działalności wód roztopowych płynących od moren czołowych fazy pomorskiej i wód rzecznych pochodzących z południa. Dużą formę erozyjną Kotliny Torunskiej tworzy 11 poziomów terasowych zarówno erozyjnych, jak i erozyjno-akumulacyjnych. Piaszczyste terasy były bardzo podatne na działalność wiatru w okresie późnego glacjału i na począku holocenu, w zwiazku z czym na większości poziomów terasowych rozwinęły się wydmy i pola piasków przewianych. Dominują tu wydmy paraboliczne i wałowe osiągające nawet 30 m wysokości względnej, na zapleczu których występują niecki deflacyjne z warstwami torfu lub murszu.