Podczas jesiennej kontroli drzewostanów (Inżynier Nadzoru) na zamierającym drzewie sosny zwyczajnej, pod płatem kory, stwierdzono kilka imago (owadów dorosłych) Wtyka amerykańskiego (Leptoglossus occidentalis). Owady szukały schronienia do przezimowania. Jak twierdzą pracownicy nadzoru służby leśnej, widać, że osłabione drzewa zaatakował następnie Przypłaszczek granatek (Phaenops cyanea) - szkodnik fizjologiczny sosny, atakujący drzewa o kondycji osłabionej przez czynniki biologiczne lub abiotyczne.

Wtyk amerykański to pluskwiak, którego naturalnym środowiskiem bytowania są: Meksyk, Kanada, Stany Zjednoczone. W Europie po raz pierwszy zanotowano obecność tego owada w 1999 roku we Włoszech. W Polsce zaobserwowano wtyka amerykańskiego w 2007 roku (poniżej przedstawiono mapę zasięgu występowania, źródło: https://www.heteroptera.us.edu.pl/mapy/leptoglossus-occidentalis.html).

Wtyk amerykański jest gatunkiem inwazyjnym – to szkodnik, który może powodować zamieranie drzew – wtyki wysysają bowiem z zielonych szyszek i igieł soki, prowadząc do ich wysuszenia.

Żywe okazy Wtyka amerykańskiego przekazano do właściwego terytorialnie ZOL w Gdańsku, gdzie dokonywana jest analiza zebranego materiału.

Czujnie obserwujemy las i oczekujemy na wyniki aby ewntualnie podjąć stosowne działania ochronne!

Przy tej okazji należy wspomnieć, że zbliżająca się zima to dla leśników znak do dalszej kontroli drzewostanów - rozpoczęcie jesiennych poszukiwań szkodników pierwotnych sosny. Leśnicy w związku z dominującym udziałem sosny w składzie naszych drzewostanów szukają głównie tych owadów liściożernych, których składnikiem menu są igły sosny.

Należą do nich: strzygonia choinówka, poproch cetyniak, siwiotek borowiec, barczatka sosnówka, osnuja gwiaździsta, czy gatunki z rodziny borecznikowatych. Po pierwszych przymrozkach szkodniki opuszczają miejsce swojego żerowania, schodząc do ściółki i gleby, gdzie będą zimowały w różnych stadiach rozwojowych. 

Dla leśników to najlepszy moment, aby monitorować zagęszczenie tych owadów i przekonać się, czy zagrożenie drzewostanów sosnowych jest na tyle duże, że wymaga podjęcia stosownych działań ochronnych. W tym celu prowadzi się rutynowe czynności poszukiwawcze na wyznaczonych powierzchniach kontrolnych, zgodnie z obowiązującą Instrukcją Ochrony Lasu. Termin rozpoczęcia poszukiwań dla poszczególnych regionów kraju, na podstawie wieloletnich obserwacji, określa właściwy terytorialnie Zespół Ochrony Lasu w Gdańsku (ZOL). 

Ostatecznej oceny będzie można dokonać dopiero po analizie wyników badań przeprowadzonej przez pracowników Zespołu Ochrony Lasu w Gdańsku, na podstawie materiału zebranego podczas tegorocznych poszukiwań.

Tekst: Adrian Pietrzak