Powstanie styczniowe to polskie powstanie narodowe przeciwko Imperium Rosyjskiemu, ogłoszone Manifestem 22 stycznia 1863 r. wydanym w Warszawie przez Tymczasowy Rząd Narodowy. Wybuchło 22 stycznia 1863 r. w Królestwie Polskim i 1 lutego 1863 r. na Litwie. Powstanie trwało do jesieni 1864 r. 

Powstanie było największym polskim powstaniem narodowym, miało charakter wojny partyzanckiej, toczącej się w znacznej części w lasach. Objęło swym zasięgiem teren Królestwa Polskiego, łącznie z Litwą, a największe boje stoczono na Lubelszczyźnie, Podlasiu, Białorusi, Litwie, a także obszarze między Wisłą a Pilicą, stanowiącym obecnie teren RDLP w Radomiu. 

Warto pamiętać, że powstanie miało też konsekwencje dla przyszłego funkcjonowania lasów i polskiej administracji leśnej. Były to czasy bardzo trudne, związane z kradzieżami drewna, efektami uwłaszczenia, represjami na administracji leśnej, obciążeniem lasów rządowych różnymi formami służebności rzeczowych lub świadczeniowych. 

Szykanowanie i aresztowania administracji leśnej były na porządku dziennym.

Mimo, że niewielka część administracji leśnej wzięła udział w Powstaniu to jednak i Oni odegrali swoją rolę. 

Dlatego My wszyscy pamiętamy i pamiętajmy o ich bohaterstwie! Cześć i chwała bohaterom!

Wśród leśników można też znaleźć potomków wielkich dowódców Powstania Styczniowego.

Mimo, że w większości areną wielu walk powstańczych w latach 1863 i 1864 był obecny obszar RDLP w Białymstoku, Warszawie, Radomiu, Łodzi i Lublinie to jednak wiele bitew i potyczek miało miejsce w południowej części RDLP w Toruniu w okolicy Brześcia Kujawskiego. 

Leśne ślady Powstania Styczniowego